Szkoła Podstawowa im. Powstańców Wlkp. w Pniewach

Urodził się 13 lutego 1901 r. w Otorowie w wielodzietnej rodzinie. Ukończył Szkołę Podstawową w Lubosinie, gdzie mieszkał z rodzicami. W 1915 r. rozpoczął naukę jako ślusarz samochodowy w fabryce samochodów N.A.G. w Berlinie. W grudniu 1918 r. powrócił do Lubosiny.

13 stycznia 1919 r. wstąpił jako ochotnik do szeregów powstańczych. Walczył pod Gralewem, Mnichami pod dowództwem ppor. Frydera. W dniu 24 lutego 1919 r. został przydzielony do 2. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Po zakończeniu powstania przyjęto go do 1. Pułku w Biedrusku, którego dowódcą był płkKonarzewski. 18 marca 1919 r. wyruszył transportem kolejowym, a następnie pieszo, aby bronić Lwowa. Po drodze jednak pułk został zaatakowany przez rosyjski samolot i zmuszony do wycofania w okolice Warszawy. W lipcu stoczył tam jeszcze kilka walk z wojskami bolszewickimi. Wtedy też, niestety, Stanisław Szurka zachorował na serce i skierowano go  do szpitala w Krotoszynie, a następnie do Poznania. Z uwagi na ciężką chorobę został urlopowany.

Wrócił do domu rodzinnego i po rekonwalescencji w 1920 r. zaczął pracę jako szofer najpierw w Bydgoszczy, a następnie w Pniewach. Z tego okresu zachowały się  dokumenty świadczące o jego wzorowej, sumiennej pracy. Od 1919 r. był zameldowany w Pniewach.

W sierpniu 1939 r. Szurka został powołany do służby wojskowej  w Baon Szamotuły, kompania Pniewy pod dowództwem ppor. Michała Krygiera.Walczył z Niemcami pod Żychlinem, Aleksandrowem i Sannikami. Dnia 18 września 1939 r. w miejscowości Kiernozie wzięto go do niewoli. Do maja 1940 r.przebywał w obozie jenieckim Stalag 10 A-Sandbostel,a następnie skierowano go na roboty przymusowe w rolnictwie.

Po oswobodzeniu powrócił do kraju i podjął pracę w majątku Zamek w Pniewach. W 1946 r. był jednym z założycieli Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Pniewach i pracował tam jako członek zarządu. Od 1 stycznia 1953 r. pracował na stanowisku kierownika Gminnego Ośrodka Maszynowego w Pniewach. Po likwidacji tego zakładu założono Spółdzielnię Wielobranżową, w której również był członkiem zarządu i pracował na stanowisku mechanika i magazyniera.

31 stycznia 1968 r. przeszedł na emeryturę. W międzyczasie był aktywnym działaczem społecznym na terenie miasta i gminy, popularyzatorem idei spółdzielczości produkcyjnej. W uznaniu zasług został wybrany na członka Powiatowej Rady Narodowej w Szamotułach; tam również pracował społecznie. Budował autorytet organizacji LOK na terenie Pniew. Aktywnie pracował w ZBOWiD, gdzie pełnił funkcję skarbnika oraz członka zarządu. Brał czynny udział w spotkaniach z młodzieżą w szkołach podstawowych, na koloniach, obozach i hufcach pracy na terenie gminy, przybliżał młodym ludziom treści patriotyczne.

Pozostawił po sobie wiele dyplomów uznania za sumienną i wzorową pracę, dokumenty poświadczające odwagę, lojalność, sumienność i pracowitość.

Zmarł 15 czerwca 1998 r. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Pniewach.

Odznaczenia państwowe :
Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 r.,
Odznaka Grunwaldzka,
Wielkopolski Krzyż Powstańczy,
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
odznaczenie za zasługi w rozwoju województwa,
medal za udział w wojnie obronnej 1939 r.

Za zasługi w obronie ojczyzny został awansowany do stopnia porucznika.

Źródła:

Wspomnienie to  sporządzono dzięki życiorysowi własnoręcznie napisanemu przez Stanisława Szurkę i na podstawie dokumentów, listów i fotografii rodzinnych zgromadzonych przez prawnuczkę Aleksandrę Szurkę.

Być i pamiętać....