Szkoła Podstawowa im. Powstańców Wlkp. w Pniewach

  • Statystyki

    • Odwiedziny: 6270173
    • Do końca roku: 278 dni
    • Do wakacji: 85 dni
  • Kalendarium

    Czwartek, 2024-03-28

    Imieniny: Anieli, Kasrota

Sylwetki Powstańców - Helena Bogusławska

 

Działalnością patriotyczną i społecznikowską zapisała piękną kartę swego wyjątkowo czynnego życia. Była autorką wielu inicjatyw kulturalnych na terenie Pniew. Brała udział w wysiłkach na rzecz uzyskania przez Polskę niepodległości. Nie zabrakło jej również wśród uczestników Powstania Wielkopolskiego.

Helena Bogusławska urodziła się 16 kwietnia 1876 r. w Pniewach jako córka Marcelego Bogusławskiego i Marii z domu Korbańskiej. Miała jedenaścioro rodzeństwa. Przez całe swoje życie mieszkała i pracowała w Pniewach, z wyjątkiem okupacji niemieckiej: wysiedlona przymusowo 2 kwietnia 1941r. do Jędrzejowa, wróciła w kwietniu 1945r. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej w Pniewach podjęła pracę w Buku, jako sprzedawca w sklepie konfekcyjnym. Już w roku 1895 założyła w Pniewach przy Rynku sklep z kapeluszami damskimi. W tej inicjatywie wspierało ją liczne rodzeństwo. Utrzymywała nie tylko rodziców aż do ich śmierci, ale również chorą siostrę przez całe jej życie. Około roku 1900 kupiła dom przy ulicy Mickiewicza 31, do którego przeniosła swój sklep. Dom ten dzisiaj nie istnieje (został zburzony przez Niemców w czasie wojny). W tym miejscu stoi obecnie Pomnik Ofiar II wojny światowej.

Już w  wieku szkolnym Helena Bogusławska podjęła działalność społeczną. Współpracując z  miejscowy proboszczem, ks. Waleńskim, udostępniała polskiej młodzieży książki i prasę polską, co miało znaczenie w walce z germanizacją. Z czasem założyła własną bibliotekę, głównie z literaturą polską. Już w  roku  1916 spotykała się często z ks. Antonim Ludwiczakiem, założycielem Uniwersytetu Ludowego w Dałkach k. Gniezna. W 1918 r. wspólnie z właścicielką Byszewa Marią Mielęcka i innymi paniami zorganizowała kurs dla sanitariuszy, który przekształcił się w Towarzystwo Czerwonego Krzyża. Szkolenie członków tego Towarzystwa prowadzili lekarze: dr L. Sokołowski, dr Karczewski oraz dr Grobelny – późniejszy  generał WP. Członkowie Towarzystwa Czerwonego Krzyża pomagali wracającym z frontu żołnierzom, udzielali wsparcia uciekinierom cywilnym, szczególnie dzieciom. W szpitalu przyjętym od Zakonu Joannitów przyjmowano i leczono powstańców rannych w  walkach pod Kamionną.

Helena Bogusławska pośrednio brała udział w  walkach jako łączniczka i opiekun rannych powstańców. Wzięła także pod swoje skrzydła siedemdziesięcioro dzieci przywiezionych z  kresów wschodnich.

W  Towarzyskie Czerwonego Krzyża pełniła obowiązki najpierw prezesa, a później wiceprezesa. W roku  1925 została wyróżniona przez zarząd PCK z Poznania, później otrzymała Srebrny  Medal  PCK.

Na tym nie kończy się jej działalność społeczna i patriotyczna. Przy współudziale H. Bogusławskiej powołano do życia Towarzystwo Miłosierdzia im. Św. Wincentego a Paulo,  wspomagające uboższych rzemieślników, bezrobotnych, ubogich. Z jej inicjatywy w dniu św. Wincentego odbywały się spotkania z chorymi w kościele, a później w Domu Katolickim. Zwyczaj ten trwał aż do wybuchu wojny światowej. Trzeba podkreślić, że spotkania te miały charakter  ekumeniczny. Rejestr jej zasług jest większy. Prawdopodobnie od chwili powołania do życia w 1891 r. Koła Śpiewackiego „Lira” była członkiem honorowym i wspierającym. Udzielała się również w Kole Dramatycznym i Kole Przemysłowców.

Helena Bogusławska po powrocie z wygnania do Pniew w 1945r. zamieszkała w skromnym lokalu, ponieważ dom jej zburzyli Niemcy. Nadal zajmowała się (aż do przejścia na rentę) prowadzeniem sklepu galanteryjnego, który przynosił jej skromne dochody. Została odznaczona  Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym. W lutym 1970r. za wszystkie jej zasługi i działania na rzecz walki o niepodległości  ojczyzny, kształtowanie patriotycznych postaw młodzieży, działalność społeczną i kulturalną otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Helena Bogusławska zmarła 29 stycznia 1972r. Dane jej było przeżyć 96 lat. W ostatniej drodze na cmentarz żegnały ją tłumy mieszkańców Pniew.

 

Źródła:

Na podstawie materiałów udostępnionych przez Barbarę Stefaniak opracował Tadeusz Wiśniewski

Być i pamiętać ….