Szkoła Podstawowa im. Powstańców Wlkp. w Pniewach

Jakub Michalak, urodził się 30 kwietnia 1899 roku w Chorzewie, powiat Międzychód. Jego rodzicami byli Walenty Michalak i Marianna Michalak z domu Opala. W roku 1913 ukończył Szkołę Powszechną w Pniewach. Pracę zawodową podjął w Rejonie Eksploatacji Dróg Publicznych w Szamotułach. Za aktywność i sumienność wykonywanej pracy wielokrotnie otrzymał dyplomy uznania, a za długoletnią służbę w tym zawodzie 30 września 1938 roku Brązowy Medal. Od lutego 1937 roku należał do Związku Powstańców Wielkopolskich. Z opowiadań jego córki Zofii wynika, że wśród współpracowników cieszył się dużym szacunkiem. Charakteryzował się inteligencją, uczciwością i pracowitością. Był bardzo wyrozumiały i rozważny. Nie wahał się pomagać ludziom, a sąsiedzi zawsze mogli na niego liczyć.

O tym, co widział i przeżył w czasie powstania, miał możliwość opowiadać na spotkaniach, organizowanych w Zbiorczej Szkole Gminnej w Pniewach, na które bardzo często był zapraszany. Pełnił reprezentacyjną funkcję w Poczcie Sztandarowym. Uczestniczył w obchodach rocznicowych związanych z wybuchem powstania oraz podczas odsłonięcia tablic upamiętniających działalność powstańczą. 

W 1922 roku  ożenił się z Marianną Łęszczak, córką Jakuba Łęszczaka. Mieli dwie córki (Janinę,  Zofię) i syna  - Henryka ( mój dziadek). Mieszkali w domu przy ulicy Kowalskiej 3 w Pniewach, gdzie do dzisiaj mieszka jego najmłodsza córka Zofia. Doczekał się czterech wnuków i pięciu wnuczek.

Jakub Michalak miał 2 siostry ( Walentyna i Józefa) i dwóch braci ( Stanisław i Jan). Bracia jego polegli na froncie podczas I wojny światowej. Jeden  we Francji, a losy drugiego do dzisiaj są nieznane. On również został wcielony do armii niemieckiej. Uzyskane informacje świadczą o tym, że o śmierci brata  dowiedział się podczas pobytu w wojsku. W związku z tym otrzymał urlop okolicznościowy i dlatego mógł przyjechać do domu. W tym czasie organizowało się już powstanie. Losy jego tak się potoczyły, że do wojska już nie wrócił, ponieważ  przyłączył się do pniewskiego oddziału powstańczego. Walczył na odcinkach frontu Sieraków-Kolno-Międzychód.

Po wybuchu II wojny światowej musiał  ukrywać się przed Niemcami. Schronienia udzieliła mu wtedy ciotka, która mieszkała w Pakosławiu.

Pradziadek został mianowany na stopień podporucznika. Za liczne zasługi i  działania na rzecz walki o niepodległość ojczyzny 12 sierpnia 1938 odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi przez Prezesa Rady Ministrów (Sławoj Składkowski), 27 sierpnia 1957 roku Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, a 18 grudnia 1968 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Otrzymał również Medal za Wojnę 1918-1921.

Do czasu przejścia na emeryturę pracował jako starszy drożnik. Zmarł w marcu 1983 roku. Jego grób znajduje się na cmentarzu  w Pniewach.

Zebrane wiadomości spisałam na podstawie rodzinnych pamiątek oraz informacji, które otrzymałam od  córki Jakuba Michalaka - Zofii i jego wnuka Mariana Michalaka.

Prawnuczka  - Anna Michalak

Poniżej na fotografii - odsłonięcie tablicy pamiątkowej 1918-1976 Poczet Sztandarowy (J. Michalak od  prawej).