- Odwiedziny: 6366438
- Do końca roku: 257 dni
- Do wakacji: 64 dni
Szkoła Podstawowa im. Powstańców Wlkp. w Pniewach
-
Statystyki
-
Kalendarium
Czwartek, 2024-04-18
Imieniny: Apoloniusza, Bogusławy
Sylwetki Powstańców - Stanisław Antkowiak
Stanisław Antkowiak urodził się 2 maja 1902 roku w Karsznicach, powiat kościański, jako najmłodsze dziecko Józefa i Marii z domu Hamrot. Do szkoły podstawowej chodził w Karsznicach , a szkołę średnią ukończył w Dortmundzie, w Niemczech. Uczył się tam do 1918 roku. Mieszkał u wuja – brata ojca. W styczniu 1918 roku z wojny na froncie zachodnim wrócili jego starsi bracia. 27 grudnia 1918 roku w Poznaniu wybuchło Powstanie Wielkopolskie. Dnia 6 stycznia 1919 roku pradziadek wraz z braćmi zgłosili się jako ochotnicy w Śmiglu . Początkowo powstańcy przystąpili do rozbrajania Niemców. Następnie zajęli starostwo, magistrat, pocztę. Ustawili tam posterunki. Tego samego dnia przejęli także dworzec kolejowy wąskotorówki, rozstawili patrole na drogach i w okolicznych wsiach. Dziadek wysłany był do Bojanowa Starego, gdzie dowódcą był porucznik Łukawski lub Łukomski ( dziadek nie pamiętał dokładnie nazwiska). Około 8 stycznia powstańcy walczyli w Osiecznej. Do Śmigla powrócili 10 stycznia. W listopadzie 1919 roku pułk został przeniesiony do koszar w Krotoszynie.
W lutym 1920 roku dziadek trafił do Poznania, do 10 Pułku Strzelców Wielkopolskich, gdzie przeszedł przeszkolenie wojskowe. Dowódcą kampanii był sierżant Michalski, a dowódcą batalionu porucznik Marynowicz. Po przeszkoleniu został przydzielony do 3 Baonu 12 Kompanii 10 Pułku Strzelców Wielkopolskich i wysłany w rejon Rawicza, Zdun, Gostynia, Pępkowa i Golejewska pełniąc służbę w patrolach. Pod koniec miesiąca został przeniesiony na Wileńszczyznę i zakwaterowany w miejscowości Wilejka Stara. Po rozpoczęciu ofensywy bolszewickiej w lipcu 1920 roku żołnierze zostali okrążeni i prawie trafili do niewoli. Pod naporem wojsk bolszewickich cofali się w kierunku zachodnim, w okolice Nasielska, gdzie ranny został podporucznik Szelmeczko, adiutant pułkownika Tila. Ostrzeliwani przez wroga kierowali się do Pułtuska, przeprawili przez Narew i zajęli stanowiska obronne. O świcie kolejnego dnia nastąpił udany atak na wojska bolszewickie, choć w pułku było wielu zabitych i rannych. Następnego dnia o 4-tej rano ruszyli za cofającymi się wojskami bolszewickimi. Na początku października 1920 roku zostali wycofani i zastąpieni innymi oddziałami, aby mogli odpocząć. W międzyczasie nastąpiło zawieszenie broni. Małoletni ochotnicy, w tym również dziadek, zostali wysłani transportem kolejowym do koszar we Wrześni. Tam w listopadzie zostali zdemobilizowani i odesłani do cywila. Stanisław Antkowiak zaczął odbywać praktykę leśną w powiecie Czarnków w latach 1920-1923.
W 1923 roku został ponownie powołany do służby wojskowej i przydzielony do 49-tego pułku piechoty w Kołomyi, którym dowodził pułkownik Mant. Po odbyciu służby wojskowej w 1925 roku został przeniesiony w stopniu kaprala do rezerwy. W tym roku ponownie wrócił do pracy w lasach. Pracował w Nadleśnictwie Wronki, Białowieża i Królewski Most.
Dnia 30 lipca 1929 roku wziął ślub z Gertrudą z domu Jarnuczak, która przyjechała do niego z Wielkopolski, z Sierakowa.
W 1940 roku wraz z rodziną został aresztowany przez NKWD i wywieziony w głąb Rosji – na Syberię. Przed rozstrzelaniem obroniła go żona, zbierając wśród okolicznych mieszkańców podpisy. Na Syberii przez dwa lata pracował w kopalni złota. W czerwcu 1941 roku, kiedy Niemcy uderzyli na Rosję, zostali uwolnieni. Od tego czasu próbowali dotrzeć do nowo powstałego wojska polskiego. Udało się to im dopiero w lutym 1942 roku w Ługowoju w Kazachstanie. Dziadek został przydzielony do 27 Pułku Piechoty, którym dowodził pułkownik Bobrowski. Po przejściu kolejnego przeszkolenia wojskowego wraz z całą armią trafił przez Palestynę, Irak i Egipt do Włoch. Tam została utworzona nowa 3 Dywizja Strzelców Karpackich. Dziadek został przydzielony do 1 Kompanii 6 Baonu 2 Brygady.
Od stycznia 1944 roku walczyli w górach. W marcu 1944 zostali przeniesieni w okolice Monte Cassino. W nocy z 23 na 24 kwietnia zajęli stanowiska, a nocą z 11 na 12 maja rozpoczęli natarcie na klasztor Monte Cassino. Walka była bardzo trudna i krwawa, ale skończyła się zwycięstwem. Dziadek został awansowany na stanowisko podoficera gospodarczego kompanii, gdyż poprzednik poległ w walce. Następnie walczył w Bolonii, 1 stycznia 1945 roku awansowany na plutonowego. Po zakończeniu wojny w 1946 roku trafił do Anglii, tam w maju 1946 roku został sierżantem. Po nawiązaniu kontaktu z rodziną w Polsce postanawia wraz z żoną wrócić do ojczyzny. Do Polski przyjeżdża w grudniu 1947 roku. Początkowo mieszka u rodziny w Poznaniu. Kiedy wraca do cywila, w styczniu 1948 roku trafia do Wrocławia i jako leśniczy pracuje w Nadleśnictwie Oborniki Śląskie. Dnia 30 września 1968 roku przechodzi na emeryturę, a 1 października 1968 roku przeprowadza się do Pniew, gdzie mieszka do śmierci 4 listopada 1993 roku.
Za zasługi dla kraju i na obczyźnie został odznaczony:
1. Krzyżem Monte Cassino Medalem Wojska
2. Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami-6 sierpnia 1947 rok
3. Medalem Króla Jerzego VI,
4. Gwiazdą Italii
5. The War Medal – 3 kwietnia 1947 rok
6. Defence Medal
7. Medalem Wojska Polskiego za wojnę 1918-1920
8. Brązowym Krzyżem Zasługi
9. Medalem za długoletnią służbę
10. Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym – 7 maja 1975 rok
11. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
12. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
13. Medalem Niepodległości
14. Gwiazdą za wojnę 1939-45
Awansowany do stopnia podporucznika 8 grudnia 1973 roku, a 11 kwietnia 1991 roku został awansowany na porucznika.
Wiadomości zebrałam na podstawie życiorysu napisanego przez dziadka, dokumentów przekazanych przez dziadka szkole podstawowej w Pniewach oraz pamiątek rodzinnych.
Karolina Szulc - wnuczka