Szkoła Podstawowa im. Powstańców Wlkp. w Pniewach

Urodził się 30 kwietnia1899 r. w Chorzewie powiat Międzychód. Jego rodzicami byli Walenty Michalak i Marianna Michalak z domu Opala. W roku 1913 ukończył Szkołę Powszechną w Pniewach. Pracę zawodową podjął w Rejonie Eksploatacji Dróg Publicznych w Szamotułach. Za aktywność i sumienność wykonywanej pracy wielokrotnie  otrzymywał dyplomy uznania, a za długoletnią służbę w tym zawodzie 30 września 1938r. nadano mu Brązowy Medal. Od lutego 1937 r. należał do Związku Powstańców Wielkopolskich. Z opowiadań jego córki Zofii wynika, że wśród współpracowników cieszył się dużym szacunkiem. Charakteryzował się inteligencją, uczciwością i pracowitością. Był bardzo wyrozumiały i rozważny. Nie wahał się pomagać ludziom, a sąsiedzi zawsze mogli na niego liczyć.

O tym, co widział i przeżył podczas powstania , miał możliwość opowiadać na spotkaniach organizowanych w Zbiorczej Szkole Gminnej w Pniewach, na które bardzo często był zapraszany. Pełnił reprezentacyjną funkcję w poczcie sztandarowym. Uczestniczył w uroczystościach rocznicowych związanych z wybuchem powstania oraz podczas odsłonięcia tablic upamiętniających działalność powstańczą.  

W 1922 r. ożenił się z Marianną Łęszczak. Mieli dwie córki Janinę,Zofię i syna – Henryka( mój dziadek). Mieszkali w domu przy ulicy Kowalskiej 3 w Pniewach, gdzie do dzisiaj mieszka jego najmłodsza córka Zofia. Doczekał się czterech wnuków i pięciu wnuczek.

Jakub Michalak miał 2 siostry (Walentyna i Józefa) i dwóch braci (Stanisław i Jan). Bracia jego polegli na froncie podczas I wojny światowej, jeden zginął we Francji, a losy drugiego do dzisiaj są nieznane. Mój pradziadek również został wcielony do armii niemieckiej. W związku ze śmiercią brata otrzymał urlop okolicznościowy i mógł jechać do domu. W tym czasie organizowało się już powstanie. Jakub Michalak z urlopu do wojska nie wrócił, ponieważ przyłączył się do pniewskiego oddziału powstańczego. Walczył na odcinkach frontu Sieraków-Kolno-Międzychód.

Po wybuchu II wojny światowej musiał ukrywać się przed Niemcami. Schronienia udzieliła mu wtedy ciotka, która mieszkała w Pakosławiu.

Pradziadek został mianowany na stopień podporucznika. Za liczne zasługi walkę o niepodległość ojczyzny 12 sierpnia 1938 r. premier Felicjan Sławoj Składkowski odznaczył go Brązowym Krzyżem Zasługi. 27 sierpnia 1957 r.otrzymał  Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Odznaczony był również Medalem za Wojnę 1918-1921.

Do czasu przejścia na emeryturę pracował jako starszy dróżnik. Zmarł w marcu 1983 r. Jego grób znajduje się na cmentarzu w Pniewach.

Zebrane wiadomości spisałam na podstawie rodzinnych pamiątek oraz informacji, które otrzymałam od córki Jakuba Michalaka – Zofii i jego wnuka Mariana Michalaka.

                                              Prawnuczka – Anna Michalak