Szkoła Podstawowa im. Powstańców Wlkp. w Pniewach

Był synem Teofila Bogusławskiego i Marii Kijewskiej. Urodził się   19 października 1880 r. w Podpniewkach . Jego rodzice byli posiadaczami kilku mórg ziemi i prowadzili zajazd   w Podpniewkach. Był najmłodszym z siedmiorga rodzeństwa. Pochodził z rodziny aktywnie działającej na rzecz kraju. Jego brat Marceli Bogusławski w 1945r. piastował urząd burmistrza Pniew. Bratanek Michał Bogusławski w 1940r. za działalność patriotyczną został zamęczony na śmierć w obozie koncentracyjnym w Mauthausen – była to pierwsza ofiara reżimu wojennego pochodząca z Pniew. Został mu poświęcony Pomnik Bojowników o Wolność w Pniewach. Oprócz Michała przez Niemców został zatrzymany inny członek rodziny Edmunda – Stefan Bogusławski, który zginął w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen.

 W 1913r. w Pniewach została założona patriotyczna organizacja o nazwie Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”  na której czele stanął Edmund Bogusławski. Jesienią tego samego roku utworzył się w mieście  tajny Komitet Obywatelski, którego także był członkiem. Komitet ten  został przekształcony 17 listopada 1918r.,w Radę Ludową i tym samym stanowił główną ostoję organizacji władzy polskiej w mieście. Poza tym Edmund był działaczem patriotycznych organizacji takich jak: Stowarzyszenie Młodzieży Polskiej i konspiracyjny Komitet Obywatelski w Pniewach.

W styczniu 1919 roku został dowódcą kompanii pniewskiej i prowadził zwycięskie walki pod Międzychodem. W 1920 r. nastąpił okres demobilizacji i tworzyło się polskie więziennictwo na terenie Pomorza  i Wielkopolski. Edmund razem z częścią innych powstańców został do niego skierowany. Najpierw odbył praktykę w Poznaniu, potem został inspektorem, a następnie starszym inspektorem w więzieniu w Rawiczu.

 W latach 1925 – 1928 był podinspektorem (pełniącym obowiązki naczelnika) w więzieniu w Lesznie. Pod koniec roku 1928 przez dwa miesiące zajmował stanowisko naczelnika więzienia w Ostrowie Wielkopolskim. W 1929 roku ukończył kurs zawodowy dla urzędników więziennych w Centralnej Szkole Ministerstwa Sprawiedliwości. Po zakończeniu tego szkolenia awansował na stanowisko pełnomocnika naczelnika więzienia we Wronkach. Jednocześnie był zastępcą członka Komisji Dyscyplinarnej dla niższych funkcjonariuszy Straży Więziennej przy Prokuraturze Sądu Apelacyjnego w Poznaniu. W kolejnych latach Edmund Bogusławski był naczelnikiem więzień w Brodnicy (1933 – 1935) i ostatnim naczelnikiem w Bydgoszczy przed wybuchem II wojny światowej (1935-1939). Z uwagi na tę okoliczność 06.10.2016r dyrektor Aresztu Śledczego w Bydgoszczy płk Grzegorz Breitenbach wręczył rodzinie Edmunda pamiątkowe medale za zasługi w pracy penitencjarnej. Od czerwca do 1 września 1939 roku kierował więzieniem karnym w Grudziądzu. Legitymował się stopniem podkomisarza.

Wybuch II Wojny Światowej przerwał jego dalszą służbę w więziennictwie. Edmund Bogusławski zmarł w dniu 10 listopada 1940 roku w Bydgoszczy, w wieku 60 lat. ,,Uniknął’’ tym samym grożących mu ze strony okupacyjnych władz niemieckich represji za swoje zaangażowanie w Powstaniu Wielkopolskim.

Za swoją działalność został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości i Medalem Dzie­sięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Nadanu mu także pośmiertnie odznakę za zasługi  w pracy penitencjarnej.

Zdjęcia i informacje udostępnione przez Karolinę Bogusławską

- prawnuczkę stryjeczną Edmunda Bogusławskiego.